#11. Voetbalsokken App

Nieuwe sociale samenstellingen betekent de laatst jaren nieuwe appgroepjes. Met drie voetballende kinderen is het elke keer weer de vraag: doe ik het wel of doe ik het niet? Zolang het zakelijk blijft wil ik best in zo’n groepje. Het is immers best handig om te weten hoe laat je voor wedstrijden moet verzamelen en of een wedstrijd afgelast wordt vanwege vorst. Zodra alle contacten uit die appgroep de ouders van een jarig kind gaan feliciteren, of uitleggen dat ze niet bij de wedstrijd komen kijken omdat ze met een andere dochter naar paardrijden moeten en dan nog blablabla…. is dat voor mij reden om zo’n groep heel snel te verlaten.

In augustus worden we toegevoegd aan een ‘Ouders Vitesse O13’ groep. Maar ook aan een ‘Vitesse O13 ouders’. Ik heb in eerste instantie geen idee wat het verschil is, maar kom er na enig speurwerk achter dat het gaat om een groep met en een groep zonder trainers of begeleiders. Net zoals leerlingen op de middelbare school naast de appgroep waar de mentor in zit er ook heel snel een aanmaken zonder die mentor.

Echte issues (oftewel: de vragen die ik dan heb) worden er tot nu toe niet besproken. Op een dag moeten de jongens vanaf school naar een toernooi. Mij lijkt die appgroep dan de uitgelezen plek om af te spreken wie met wie meerijdt, aangezien er geen georganiseerd vervoer vanuit Vitesse is. Maar dat gebeurt niet.

Dagelijkse kost in de appgroep zijn de kledingstukken van de jongens. Al die kledingstukken worden vooral kwijtgeraakt. Iedereen die iets weet van het puberbrein weet dat jongens op deze leeftijd nog niet zo georganiseerd zijn als sommige moeders en vaders.

Als je kind iets kwijtraakt, laat je hem goed zoeken en wat rondvragen. Tenminste, dat is mijn strategie. Deze ouders leggen de verantwoordelijkheid van het verloren kledingstuk (vaak een sok, soms een schoen) bij de andere kinderen en hun ouders. Want als jouw kind het is vergeten is het niet meer dan logisch dat een ander kind het ‘gepakt’ heeft. Vaak volgt dan de vraag of wij in de tassen van die kinderen even goed willen zoeken naar indringers.

Denk je echt dat ik in die stinktas duik op zoek naar zo’n geurende sok? Ik laat Niels altijd zelf zijn tas uitpakken en als ik dan dingen in de was tegenkom die niet van hem zijn, wil ik die best aan iemand anders aanbieden. Maar ik ga niet spullen van 18 slordige jongens zoeken. Over het algemeen komen de meeste spullen wel weer terecht. Maar als dat een keer niet zo is is dat niet mijn verantwoordelijkheid! Echt, er zijn ouders die dan, als er niet gereageerd wordt nogmaals vragen of wij alsjeblieft even dit of dat kunnen zoeken.

In de normale wereld genoeg reden om zo’n groep te verlaten. Maar ja, als je zoon bij Vitesse speelt ben je ook heel bang belangrijke dingen te missen. En aangezien wij nog steeds in een soort onwetendheid meehobbelen grijpen we toch iedere mogelijkheid aan om onze kennis omtrent die wondere wereld van een BVO te vergroten.

En zit ik nog steeds in twee appgroepjes. Met als hoofdonderwerp sokken.

In september blijkt dat de combi School – Vitesse een pittige is.