#33. Vier dagen geen voetbal
Het is voorjaarsvakantie. Niels heeft vier dagen geen training. En bloeit op.
In dat ineengedoken, vermoeide, stille hoopje ellende blijkt ineens heel veel leven en gezelligheid te zitten. We zien ons kind weer. Een halve meter groter inmiddels, maar nog steeds met onnavolgbare humor. Hij heeft tijd om uren monopoly met Lotte te spelen. Als echte kinderen van hun vader onderhandelen ze over elke straat en huis en zelfs voor de eindoverwinning is een afspraak gemaakt. De winnaar trakteert de ander op ijs eten in de stad. Het is fijn om te zien dat ze het goed hebben samen en dat ze er van genieten om tijd samen door te brengen. Hij heeft eindelijk tijd om met mij schoenen te gaan kopen. Zoals de vroege lente soms al rammelt aan de knoppen, zo wordt Niels uit zijn voetbal cocon gehaald. De energie die hij heeft is af en toe wel in het nadeel van ons huis en de inboedel. Er sneuvelt heel wat. Samen met Sil bedenkt hij allerlei (ok, wel vaak bal-gerelateerde) spelletjes en daarbij gaat het er soms lomp aan toe. Zelfs op Lotte haar kamer krijgt hij het voor elkaar dat een deel van de muur het begeeft.
Sil is de enige in huis die nog een papieren rapport krijgt, vlak voor de vakantie. Ik ben er zo trots op hoe hij als kind gegroeid is (los van zijn mooie prestaties), dat ik het wel weer een keer tijd vind voor een rapportcadeau. Hoewel ik als mama groot fan ben van de drie R’s, als het aankomt op consequent cadeaus kopen (iedereen zelfde bedrag bijvoorbeeld, of dus inderdaad iets voor het rapport) rommel ik maar wat aan. Sil kiest, uiteraard, twee SIKU auto’s. Lotte en Niels krijgen de voorwaarde mee dat ze iets uit moeten zoeken waar ze zich in deze voorjaarsvakantie goed mee kunnen vermaken. Dat is gelukt en een blijkt een geslaagde actie. Niels kiest voetbalhandschoenen en Lotte een basketbal waardoor ze nu al dagen onderweg zijn naar allerlei schoolpleintjes om te ontdekken waar je kan basketballen.
Ik hoop zo dat deze energie een blijvertje is. Dat die lenteknoppen zomerbloeiers worden.
