#15. Koorts

En nu is hij (weer) ziek. Zondagochtend in de kerk zegt hij al: ‘ik voel me helemaal niet lekker’. Hij hangt wat tegen mij aan. Meestal is dat een voorbode van een griepje. En ja hoor, in de loop van de dag wordt het steeds minder, hij gaat zelfs uit zichzelf overdag in bed liggen. Hij klaagt over keelpijn en als we zijn temperatuur meten blijkt dat hij koorts heeft. Dit is de dag na dat feestje van dat vriendje. Peter trekt de conclusie dat hij er niet meer tegen kan om laat naar bed te gaan. Ik weet niet welke conclusie ik moet trekken. Het is wel meer dan irritant dat hij binnen zes weken (na het schoolkamp in september was hij ook ziek geworden) weer een virusje oppikt. Dikke pech? Of echt nu al slechte weerstand? We trappen maar even in de wondere wereld van de vitaminepillen voor tieners. Stoppen er een extra sinaasappeltje en groente in. Toch maar weer het gesprek aan over rust. Het is zo balen, zijn been blessure is nét over, hij zou maandag weer normaal mogen trainen en dat gaat op deze manier niet door.

Het duurt twee dagen en dan ineens is hij wonderbaarlijk snel weer de oude. Gelukkig maar. Stik chagrijnig is hij dat hij donderdag toch weer eerst via de fysio moet en uiteindelijk die dag helemaal niet op het veld mag trainen! Het beleid van Vitesse is dat je na ziekte altijd eerst via de fysio gaat. Die bepaalt dan of je op het veld mag trainen of dat je in het krachthonk oefeningen moet doen. Dit geldt ook als je je voor school ziek gemeld hebt, iets wat de jongens ervan weerhoudt om te spijbelen. Het vreet aan hem. Hij wil zo graag spelen, laten zien wat hij waard is. Hij is minder spraakzaam, minder vrolijk. Omdat hij die week uiteindelijk maar één dag traint, zit hij die zaterdag de hele wedstrijd op de bank. Natuurlijk zijn we blij dat Vitesse de gezondheid van de kinderen voorop stelt. Maar dit is niet waar hij voor gekomen is, dat is duidelijk.

Grote vraag: #16.Wat is mijn rol?