_

#5. Surfdude

Dat deze vakantie bepaald gaat worden door het trainingsschema van Niels hadden we natuurlijk niet van tevoren bedacht. Ik heb, iets wat niet vaak voorkomt, al in februari een vakantie geboekt aan de Bretonse kust en gelukkig valt dat voordat de trainingen weer gaan beginnen. Heerlijk een week met zijn allen aan zee. Het is zo’n fijne week. De kinderen zijn gezellig, we leren allemaal surfen en het weer is geweldig.

zomer 2018
Onze zomervakantie het jaar daarvoor was namelijk nogal mislukt. Voor wie het zich nog kan herinneren, in 2018 was het weken lang bloedheet. Achteraf gezien de beste zomer om eens naar het Noorden te trekken in plaats van naar het zonzekere Zuiden. Wij trokken naar het veel te warme zuiden. Hadden daar een prima chalet maar allemaal een slecht humeur. Het begon al bij aankomst. Nog nooit hadden we krekels zo hard horen tsjilpen. En dat ging door tot ongeveer 11 uur ’s avonds. Daarna lag je nog minstens een uur wakker omdat je oren nog aan het nasuizen waren en niet konden wennen aan de stilte. Om 6 uur s’ morgens begonnen ze weer. Ramen en deuren dicht om het lawaai een beetje buiten te houden was geen optie vanwege de warmte. Doodstil in bed liggen en maar hopen dat het eindelijk, heel even onder de dertig graden was.

actief
Als ik ergens ben houd ik ervan om de omgeving een beetje uit te pluizen. Niet overdreven, gewoon af en toe een wandelingetje in een mooi natuurgebied en wat rondslenteren in nostalgische dorpjes. Onmogelijk. Het zweet bleef maar gutsen, en ik zweet nooit. Zelfs niet met hardlopen wat mijn man een reden vindt om op te merken dat ik dan hàrder moet lopen. De flessen water waren niet aan te slepen, we bleven maar dorst houden.

Het zwembad, waar we de camping op hadden uitgezocht, lag natuurlijk overvol. Met krijsende, luidruchtige kinderen. Van anderen.

Onze puber dochter had besloten zich deze week eens goed af te zetten tegen haar vader. Ruzies. Verschrikkelijk.

Enige pluspunt van deze week was dat de camping aan een rivier lag. Daar hebben we heel wat fijne uurtjes gespeeld en gedobberd.

dat moet anders
Met deze ervaring op zak besluit ik het dit jaar iets anders aan te pakken. Zon hoeft, voor het eerst in twintig jaar, niet persé. Een activiteit zodat de kinderen een doel hebben op hun dag lijkt mij een must. Ik kies voor een camping in Bretagne. Wij zijn daar nog nooit geweest, en nieuwe ervaringen opdoen schijnt een goede bijdrage te leveren aan algeheel levensgeluk. Een vakantie vlak bij een strand lijkt mij, vooral voor de jongste, een perfecte speelomgeving.

Verder heb ik een surfschooltje opgezocht zodat Lotte en Niels (en wij eventueel ook) kunnen leren surfen. Schot in de roos! De lessen vallen ergens in de ochtend (afhankelijk van het getij) en daarmee hebben we iedere ochtend een duidelijk plan: opstaan en naar het strand!  De tijd die overblijft vult zich makkelijk met andere strandjes, wat fietsen en stadjes.

 

Er wordt niet eens zo heel veel gesproken over voetbal. Gevoetbald wordt er uiteraard wel. De strandverdeling is prachtig: ik met een boek op een handdoek, Sil eindeloos aan het graven in het zand en de andere drie draven achter een bal aan.

Het is echt even een week van afsluiten wat achter ons ligt en genieten van natuur en de rust. Ik realiseer me wel veel meer dan met mijn dochter destijds dat dit zo’n zomer is vóórdat er van alles verandert. Ik heb veel foto’s terug gekeken van mijn dochter op twaalfjarige leeftijd. Prachtige vakantiefoto’s waarop ze nog echt een meisje is. Onwetend, onschuldig, aan de vooravond van de puberteit. Dat voel ik nu extra bij Niels: alles maar dan ook echt alles gaat veranderen komend jaar. Deze periode van onbezorgdheid en nog-net-kind-zijn komt niet meer terug. Dat magere lijfje, hoe zal dat eruit zien na een jaar trainen op topniveau en in de groei? Wat zal er mentaal en geestelijk met hem gebeuren?

met zijn allen
Waar we het wel herhaaldelijk over hebben met elkaar is dat het een avontuur is dat we met zijn allen aangaan. We zijn met zijn vijven een gezin. Iedereen heeft recht op aandacht en liefde en ruimte en uitdaging. En voor ons allemaal ligt die behoefte op een ander vlak. Waar Sil nog heel erg onze aanwezigheid en hulp nodig heeft, heeft Lotte onze liefde nodig in de vorm van ruimte om zelf dingen te gaan ontdekken. Zij sporten ook allebei en vinden het leuk als we bij ze komen kijken. Peter heeft zijn werk, ik mijn eigen bedrijf. We willen ook graag samen zijn. Als het hele schema van Niels teveel ons leven gaat bepalen, dan mag je daar wat van zeggen. We gaan er vol in, komend jaar. Maar we blijven in gesprek: hoe is het, wat is lastig, wat juist leuk? Houden we dit vol? Wat vraagt het van iedereen? Je kan het niet vooraf weten, je moet het gaan ontdekken.

Met je billen in het zand, uitkijkend over een blauwe zee ziet alles er schitterend uit.