#4. Dag en Hallo

Het is even wennen, maar het lijkt net of we nu al bij de club horen. Ik kom nog met enige schroom naar het trainingscentrum. Let maar niet op ons. Ja, ons kind speelt hier wel, maar och, dat moet je niet al te serieus nemen. Met deze houding komen we hier niet weg. 

Als je bij Vitesse rondloopt, hoor je er bij. Iedereen zegt vriendelijk gedag, knikt, glimlacht. Ik moet daar aan wennen. Denk de hele tijd: kennen ze me? Moet ik die misschien ook kennen? Maar nee, je hoeft hier niemand te kennen om toch vriendelijk dag en hallo te zeggen. Niels ervaart het ook direct als heel positief, wordt gewoon in het team opgenomen. Terwijl ik me goed voor zou kunnen stellen dat er jongens zijn die geen zin hebben in nieuwe gezichten of misschien wel concurrentie. Wij merken daar nu nog niets van. Eens kijken of dat over een jaar nog zo is.