#28. Verwend kind

Wat doe ik voor hem omdat hij gewoon mijn kind is dat af en toe wat begeleiding nodig heeft en wat doe ik omdat ik mezelf soms een heel klein beetje schuldig voel omdat het best veel is allemaal?

Aan jullie om te oordelen. Zoals elke ochtend is hij om 7.10 uur de deur uit (hoe dat gaat lees je in het blog 6.50 uur). Nog geen tien minuten later word ik door hem gebeld: ‘Ik ben mijn tas vergeten’. Van alles wat ik tot nu toe heb moeten doen is dit weer iets nieuws. Elke dag neem je twee tassen mee maar dan is er blijkbaar ineens een dag dat je gewoon met één tas op de fiets stapt. Ik check snel de tijd: 7.17 uur. Als ik hem naar huis en weer terug naar het station laat fietsen weet ik zeker dat hij te laat komt. Ik trek snel een jas en schoenen aan en spring op mijn fiets. Het is nog donker, er zijn niet veel mensen op straat die mij zonder make-up en met haren-in-de-war tegen kunnen komen. Ik sjees zoals ik nog nooit gedaan heb, met die schooltas van hem op mijn rug en waan me dertig jaar terug in de tijd. Toen ik iedere dag ook om deze tijd naar het station fietste omdat ik ver weg op een middelbare school zat. Niels staat voor het station te wachten en moet om mij lachen. Ik moet ook om mijzelf lachen. Het is hilarisch dit. Hij heeft nog dat slakkenloopje, dus waarschijnlijk gaat hij de trein alsnog net niet halen, maar er gaan er altijd nog een heleboel. Hij komt vast wel op tijd. En anders verzint hij maar wat op school, dat ga ik niet ook nog voor hem doen.
Terwijl ik het huis weer inloop, komt Lotte net haar slaapkamer uit. Verbaasder heb ik haar nog nooit zien kijken: ‘Wat ben jij aan het doen?’

‘Ik moest even een tas wegbrengen.’