#27. Strompelen

Hij komt strompelend binnen. Ik vraag me af wat er nu weer is. En moet eigenlijk een beetje lachen. Hij heeft spierpijn. Van een conditietraining. Omdat ik zelf een hardloper ben vind ik dit echt hilarisch. Maar ik ben de enige hier, de anderen vinden het allemaal heel zielig. Ik heb ook wel eens heel erg spierpijn en het enige wat helpt is gewoon doorgaan met wat je normaal ook doet. Maar hij kan echt niet meer. Of vindt dat hij het niet kan, nu ben ik ineens heel hard voor hem. Iets wat Peter mij niet in dank afneemt.

Niels is zelfs bang zijn trein te missen omdat hij zich alleen nog maar als een slakje kan voortbewegen. Het is zo erg dat hij de dag erna weer (!) niet mag trainen op het veld en de fysio hem vertelt dat het overbelast is. Hij moet fietsen en wordt aan allerlei elektroden gelegd. Achteraf horen we dat de training een ‘straftraining’ was. Behalve dat de jongens moeten leren voetballen, moeten ze ook leren hoe ze omgaan met bijvoorbeeld spullen van de club. Of hoe ze een kleedkamer netjes houden. En blijkbaar waren er wat dingen voorgevallen en was trainer Frank het goed zat. ‘Dit zal ze leren,’ heeft’ ie vast gedacht. Geen idee wie je hier wat mee leert. Ik vind het ineens wel een stuk minder grappig dat nu aanwijsbaar iemand anders achter de blessure van mijn kind zit. We hebben het idee dat de trainer hier zelf ook wel van geschrokken is. Als Peter hem die zaterdag voor een oefenwedstrijd tegen PEC  even aanschiet en zegt: ‘Doe je wel voorzichtig met mijn kind?’ krijgt hij direct een uitleg en een verontschuldiging. Maar dat maakt niet goed dat hij hierdoor weer wedstrijdminuten mist.