#21. Tranen

Hij zit in elkaar gedoken op de bank. Vlak voor hij ’s morgens weggaat, checkt hij altijd even zijn telefoon. Ik zie dat hij helemaal nergens op kijkt maar met z’n hoofd in z’n handen zit. Ik ga naast hem zitten en vraag: ‘Gaat het niet?’ Hij schudt zijn hoofd: ‘Hoe kan ik dit volhouden?’ Daar heb ik geen antwoord op. Ik weet ook niet hoe hij zich voelt, dat kan ik alleen maar raden. ‘Niels, ik zou het ook heel pittig vinden en ik zou ook heel moe zijn als ik van die lange dagen zou maken en elke dag school en training moest combineren. Maar vergeet niet dat je het ook heel goed doet he? Je mag ook heel trots op jezelf zijn. Je haalt goede cijfers, hebt afgelopen twee wedstrijden gewoon weer speelminuten gemaakt. Onthoud dat.’ Hij veegt wat tranen weg. Ik heb ook tranen in mijn ogen, maar het is nog donker in huis dus ik denk dat hij dat niet ziet. Ik wil nu niet met een advies komen, hij moet zelf gaan nadenken en bespreken met begeleiders waar het wringt. Is het te weinig slaap? Is het oververmoeidheid van trainen? Is het de groeispurt die hem uitput? Zijn het teveel dingen op zijn bordje die hij niet kan overzien waardoor hij het niet ziet zitten? Ik zeg dat we er vanavond verder over praten, dat er echt wel dingen bespreekbaar zijn. Maar dan moet hij erover nadenken wat hem dit gevoel geeft. Wat is de aanleiding van deze tranen? Hoe kunnen we die weer opdrogen?