#14. Feestjes

Discussiepunt hier in huis: wat laat je voor het voetbal?

Niels heeft een uitnodiging voor een feestje van een vriendje van de basisschool. Het feestje is op een vrijdagavond, van half 8 tot 23 uur. ‘Elf uur? Poeh, dat vind ik wel heel laat hoor.’ Hoewel ik vind dat dit feestje voorrang heeft, wil ik er wel op letten dat hij genoeg slaapt. Ik doe mijn best Niels elke dag rond 21 uur naar bed te sturen, zo heeft hij negen en een half uur slaap. Minimaal vind ik dat.

Hoe gaan we dit aanpakken? Wij hebben zelf ook nog eens een etentje die avond. Bij een echt restaurant, romantisch met zijn tweetjes, toch niet iets wat we vaak doen. Het feestje is in Velp, we kunnen niet brengen en ik wil niet halen. Die OV-kaart komt goed van pas. Gelukkig is er een andere ouder die de jongens op wil halen. De moeder van dat jongetje vindt 23 uur ook veel te laat om heel andere redenen. Dat komt mij goed uit. Ik zeg niets tegen Niels over een tijdstip. Alleen dat hij opgehaald wordt. Wat hij heel fijn vindt. Want met de trein heen is nog wel prima, terug vindt hij dat zelf ook niet heel chill.

Vanaf de tijd dat Lotte voetbalt en op een gegeven moment ook voor activiteiten van de KNVB werd gevraagd, voeren we hier eindeloos discussies over: wat gaat voor? Peter en ik verschillen op dit punt nogal van mening. Hij vindt dat Niels ook op dit soort avonden gewoon vroeg naar bed moet. Alles voor het voetbal. Ik vind het onzin dat je daar alles voor opzij zet. Iets waarvan maar de vraag is of het gaat slagen. Heb je straks al die feestjes, kampen en familieweekenden overgeslagen en word je alsnog aan de kant gezet. Wat heb je dan nog over? Waar zijn je vrienden dan? Peter denkt dat je binnen je team heel hecht wordt. Dat je teamgenoten tegelijkertijd ook je vrienden zijn. Die zie je elke dag, je maakt elk weekend met elkaar toffe dingen mee, groeit samen op in deze bijzondere periode.

Meestal komen we er, in overleg met Niels wel uit. Zo had hij laatst ook een kamp van de kerk. Van vrijdagavond tot zondagmiddag. Ik was van plan trainer Frank te bellen en uit te leggen hoe belangrijk ik andere sociale netwerken dan voetbal vind. Met als voorstel dat hij dan een wedstrijd zou missen. Peter wilde dat hij gewoon de wedstrijd zou spelen. Ik vond dat er dan niets van het kamp overbleef. Voordat die kinderen van het veld zijn, gedoucht hebben en de inhoud van hun lunchtrommels verorberd hebben, is er niets meer van de middag over. Niels weet op zulke momenten goed wat hij wil. Hij wil de wedstrijd spelen, maar ook wat van het kamp meemaken. De gulden middenweg in dit geval was dat hij zaterdag, na afloop van zijn wedstrijd direct met mij mee mocht (zonder verplicht nabespreken, douchen en lunchen) zodat ik hem alsnog naar de kamplocatie kon brengen.

Ik hoop intussen dat we dit soort keuzes niet al te vaak hoeven te maken. Omdat ik die verschillende belangen niet kan overzien. Het is toch een kwestie van vertrouwen dat, welke weg je ook kiest, het uiteindelijk het goede oplevert, wat dat dan ook mag zijn.

Na het feestje werd Niels ziek: #15. Koorts